Goirle

Op de opiniepagina van het Brabants Dagblad van vrijdag 21 maart jl. stonden twee stukken over Irak. Het stukje “Commentaar”, ging in op het zwijgen van premier Balkenende over de reden waarom ons land destijds de inval in Irak steunde. Het was niet ondertekend.

Het andere stuk, onder de kop “De oorlog, de vragen, de twijfel”, was geschreven door de redacteur van het Eindhovens Dagblad,Thei Hoeijmakers.
Dit laatste stuk roept bij mij enige vragen op. Zo stelt de Dhr. Hoeijmakers “Het idee van een inval in Irak was op zich geen slecht idee”. Even verder staat: “De tegenstanders van de oorlog………. worden niet moe op schrille toon te beweren dat ze het allemaal hebben voorspeld”.
Ook kon volgens de schrijver “Niemand vijf jaar geleden bevroeden hoe diep de haat tussen de verschillende bevolkingsgroepen in Irak zich had ingevreten”.
De schrijver ziet wel een sprankje hoop, zo is het geweld volgens hem afgenomen, en heeft de bevolking aanzienlijk meer vertrouwen dan een jaar geleden.
De schrijver spreekt van een dictator die niet terugschrok voor massavernietiging.
De inval was dus geen slecht idee, het is volgens de heer Hoeijmakers een ander verhaal dat de uitvoering op een nachtmerrie uitliep. Maar zo stelt hij: “Het zou tragisch zijn als daarom in de toekomst überhaupt wordt afgezien van humanitaire interventie.”
Ik wil hier wat kanttekeningen bij plaatsen. Irak is vroeger gesteund door het westen, ook na de val van de Sjah van Perzië in 1979. In 1980 steunde niet alleen Amerika, maar ook Rusland en Frankrijk de oorlog van Irak tegen Iran, zoals Perzië sinds de val van de Sjah heet. In 1983 heeft de toenmalige staatssecretaris van Economische Zaken, de VVD-er Bolkestein, een handelsverdrag gesloten met het regime van Saddam.
In de beginjaren van de oorlog Irak-Iran, heeft onze regering nooit verhinderd dat er gifgasleveringen aan het regime werden gedaan.
Toen Nederland een lijst wilde maken met verboden gifstoffen, heeft dit zelfs geleid tot een conflict in de regering Lubbers, tussen minister van de Broek van Buitenlandse Zaken en Bolkestein over hoeveel grondstoffen er op die lijst moesten staan. Pas in 1985 kwam die lijst er!
De vrede tussen de VS en Irak werd verbroken toen Irak in 1990 Koeweit binnenviel. In 1991 viel George Bush senior Irak aan, wat leidde tot de terugtrekking van Irak uit Koeweit. George Bush senior riep toen de bevolking van Irak op tot opstand om de dictator Saddam Hoessein te verdrijven. Hij kon dat makkelijk zelf doen, het Amerikaanse leger had het Irakese leger immers verslagen. Maar de Amerikaanse president voelde er niets voor Irak over te nemen. Dit in tegenstelling tot George Bush junior. Hij heeft zijn beleid laten inspireren door een groep invloedrijke neo-conservatieven. Deze rechtse Republikeinen willen van Amerika een onbetwiste grootmacht maken. Dit onder meer door een aanzienlijke verhoging van de defensie-uitgaven.
Alle landen die niet met de nieuwe wereldorde zouden meedoen waren vijanden. Conservatieve economen die bekend stonden als de Chicago Schoolbeweging, maakten al langer plannen om de wereld één, geheel naar Amerikaans voorbeeld, sociaal economische structuur op te leggen. Dankzij de oorlog in Irak zagen wapenhandelaren hun winsten torenhoog stijgen, het in stand houden van het Amerikaanse leger is een zeer grote aanjager van de Amerikaanse economie. Irak zou eigenlijk een paradijs moeten worden voor buitenlandse investeerders, maar dat is anders gelopen. Volgens de schrijver John le Carré is ook olie de reden van de oorlog. Amerika wil controle over de olievoorraden in het Midden-Oosten, niet alleen voor eigen gebruik, maar ook om te zorgen dat deze olie niet naar opkomende economieën zoals China gaat. Zo kan Amerika invloed uitoefenen op de wereldeconomie, aldus John le Carré.
De invasie in Irak is wel een slecht idee. Natuurlijk treur ik niet om de val van het regime van Saddam Hoessein, maar dat was zeker niet de reden van de oorlog.
Amerika is de oorlog begonnen zonder zich iets aan te trekken van de internationale verdragen en rechten. De bevolking van Irak zit nu met een marionettenregering en een uitzichtloze situatie.
Humanitaire interventies moeten breed gedragen worden, onder VN mandaat. Amerika heeft in het verleden altijd dictators gesteund, niet alleen Saddam Hoessein, maar denk ook aan Soeharto, Pinochet Idi Amin (de slager van Afrika) en Moboetoe.
En ook nu nog steunt de VS regimes in het Midden-Oosten en de rest van de wereld.
De toekomst van Irak ziet er niet goed uit, in tegenstelling tot wat de heer Hoeijmakers schrijft is het geweld niet afgenomen. Zelfs de Groene Zone, het meest beveiligde gebied in Bagdad, wordt beschoten. Dagelijks zijn er burgerslachtoffers, miljoenen Irakezen zijn op de vlucht. Het aantal VS soldaten staat inmiddels op 4000!
De bevolking heeft absoluut geen vertrouwen meer in de situatie, er komen steeds meer groepjes die zelf de verdediging van de wijk of zelfs de straat op zich nemen. Er wordt steeds vaker gesproken over de “Amerikaanse bezetter” in plaats van “ de Amerikaanse bevrijders”.
De tegenstanders van deze oorlog wijzen op het gevaar van herhaling, denk aan de toon van Bush tegen bijvoorbeeld Iran. Dit doen ze zeker niet op “schrille toon”. Wij willen alleen openheid van zaken en willen gehoord worden. Dat was al voor de inval zo, ook toen wilde de regering Bush, en in hun kielzog vele andere regeringen, niet luisteren naar tegengeluiden. Dat waren immers vijanden van de nieuwe wereldorde waarover Bush steeds spreekt.
Niet alleen mensen als Scott Ritter werden genegeerd. Deze Amerikaanse ex-marinier werkte tot 1998 als wapeninspecteur, en nam 30 maal deel aan inspecties in Irak.
In 2002 zei hij openlijk dat Irak geen massavernietigingswapens bezat, en heeft hij ook de CIA beschuldigd van infiltratiepogingen in de inspectiegroep UNSCOM, om zo te proberen de inspecteurs als spionnen te rekruteren met als doel het regime van Saddam Hoessein ten van te brengen. Dit was in strijd met de regels die de VN aan UNSCOM hadden opgelegd.
En ook in ons eigen land werden en worden tegenstanders geconfronteerd met een ijzig stilzwijgen, en als je de TV aanzet zie je de Amerikaanse president die zijn beleid blijft verdedigen. Hij gelooft nog steeds in zijn eigen Amerikaanse droom.
Welterusten meneer de president!