Goirle

Tweeëntwintig jaar geleden kwamen ook vele vluchtelingen naar Nederland, toen uit Bosnië waar een oorlog uitbrak tussen Serviërs, Kroaten en Bosniërs. Samir Cimirotic kwam op elfjarige leeftijd in 1994 met zijn ouders en oudere broer naar Nederland, eerst in het AZC in Roermond en later kregen ze een huis toegewezen in Goirle. Samir was zeer tevreden over hun opvang in Nederland maar adviseert om vluchtelingen tijdig kennis te laten maken met Nederlandse taal en samenleving. Dat vindt de SP ook en vroeg Samir om advies.

Wat leidden ertoe dat jullie gingen vluchten?

Toen onze stad bezet werd door de Serviërs verdwenen er mensen en werden er moorden gepleegd.  Als je elke dag situaties mee maakt waar je leven van afhangt. Dan wil je wel weg. Ook werden we ons huis uitgezet door het bedrijf waar mijn moeder werkte waar het huis van was. Hij gaf het aan een Servische collega. Omdat hij bang was om in de problemen met de regering te komen die pro-Servisch was. Wij waren ook verplicht om onze inboedel voor 500 Duitse Marken te verkopen aan mijn moeders collega. Zo werden wij ons huis uitgezet.

Hoe ging jullie vlucht?

Eerst bleven wij bij mijn Oma slapen maar het werd steeds onrustiger en konden niet daar blijven. Wij gingen voor 500 Duitse Marken per persoon met de bus mee die naar Zagreb reed. Daar zijn wij ingetrokken bij een neef van mijn moeder,  waar wij verbleven met twaalf man. Mijn vader heeft gewerkt als ober in Porec en dacht dat hij daar weer terecht kon dus wij vertrokken daarheen. Alleen ontstond toen ook het conflict tussen de Kroaten en de Bosniërs in 1993. De oude werkgever van mijn vader vertelde dat hij geen baan voor hem had, vooral voor zijn bevolkingsgroep niet. Mijn ouders besloten toen te vertrekken naar Nederland vanwege de goede opvang daar. Via de trein en de bus zijn wij uiteindelijk in het AZC van Roermond terecht gekomen.

Hoe was de opvang hier?

Daar hebben wij goede ervaringen mee. Wij kregen een kamer voor ons gezin. Per persoon kregen wij 30 euro per week. Het is geen vetpot maar het was wel te doen. Het ging vooral op aan eten. Het centrum bestond 99 procent uit Bosniërs dus we hadden veel aanspraak en het trok goed met elkaar op. Het vaste gesprekonderwerp was de oorlog en in het begin had iedereen heimwee. Niemand van ons dacht dat we zo lang hier zouden blijven.

Hoe is het inburgeren gegaan bij jou en jouw ouders?

Ik had van 92 tot 95 veel gemist van school. Toen ik eenmaal in Goirle woonden was ik al 13 jaar dus de leeftijd voor de middelbare school. Op het AZC kreeg ik we school maar je had in totaal 8 groepen in een jaar tijd gehad, waar maar weinig van bleef hangen. In Tilburg heb ik twee jaar in een klas op de Westhoeve voor anderstalige gezeten. Daarna ben ik naar de mavo gegaan. Mijn ouders gingen naar inburgeringscursus. Mijn moeder 5 keer per week en mijn vader 3 keer. Ze mochten vijf jaar niet werken vanwege de verblijfsvergunning, dat vind ik verkeerd. Je komt dan niet in contact met Nederlanders en de taal. Na het overlijden van mijn vader in 2003 was mijn moeder 55 jaar en ging solliciteren. Ze kwam echter niet aan werk vanwege haar gebrekig Nederlands en haar leeftijd. Ze kunnen beter bij vluchtelingen meteen  de taal leren bij binnenkomst. Zodra iemand de taal een beetje machtig is, moet je baan voor deze mensen vinden dat helpt ook de taal beter te begrijpen.

Zou een meedoen regeling, waarbij vluchtelingen en andere volwassen in de bijstand een bijdrage krijgen om bij een sportieve of culturele club te gaan, helpen bij integreren?

Ik zou deze voorziening ook laten gelden voor Nederlanders met een uitkering. Het zal wel helpen bij de integratie ze komen zo in contact met Nederlanders en gebruiken de taal in de praktijk. Dat kan mooi gedaan worden in die vijf jaar tot men mag solliciteren. Dat kan geen kwaad.